کثرت استعمالکثرت استعمال به کثرت استفاده از لفظ برای اراده معنای خاص اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفکثرت استعمال، یعنی به کارگیری زیاد یک لفظ به منظور اراده کردن معنایی خاص و حاضر نمودن آن معنا در ذهن مخاطب ، به گونه‌ای که این کثرت استعمال باعث غلبه و انصراف معنا از آن لفظ شود، مانند: کلمه «قانون» که ابتدا به معنای خط کش بوده و بعد، بر اثر کاربرد زیاد در معنای فعلی مصوبات مجلس و دولت همین معنا به ذهن مخاطبان می‌آید. ۲ - نکته۱. کثرت استعمال ممکن است به حدی برسد که باعث ایجاد رابطه قراردادی یا همان علقه وضعیه (وضع) بین لفظ و معنا، و وضع تعینی لفظ در معنایی گردد؛ ۲. کثرت استعمال ممکن است در مورد اطلاق لفظ در مثل، یا صنف و یا نوع آن نیز انجام گیرد. [۲]
ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۳۷۴.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «کثرت استعمال»۶۶۶. |